// February 16th, 2010 // Brak komentarzy » // Lipoliza laserowa Warszawa
Historia laserów Nd:YAG
Do tej pory w procedurach lipolizy laserowej stosowane były lasery impulsowe, a konkretnie lasery Nd:YAG. Emisja promieniowania laserowego w przypadku wszystkich krótko-impulsowych systemów laserów Nd:YAG zachodzi w typowym zakresie czasu trwania impulsów 150–250 mikrosekund. Pierwsze badanie dotyczące „rozpuszczania” tłuszczów przeprowadzono we wczesnych latach 90. ubiegłego stulecia z zastosowaniem lasera o mocy nieprzekraczającej 60 W. W zasadzie pierwszymi laserami do użytku komercyjnego były lasery Nd:YAG stosowane w stomatologii do nacinania i koagulacji tkanek miękkich oraz wyjaławiania kanałów korzeni zębowych. Te krótko-impulsowe lasery o dość wysokiej mocy szczytowej impulsów dostarczały fale świetlne o długości 1064 nm, głęboko penetrujące struktury docelowe zawierające wodę jako główny chromofor. Cecha ta jest ważna w obszarach, w których warstwa tkanki jest cienka, np. na błonie śluzowej dziąseł. Pierwszy system laserowy wyprodukowała firma Sunrise Technology Inc. (USA), a następnie firma Deka (Włochy). W późniejszym okresie wprowadzono 6-watowy krótko-impulsowy system Nd:YAG do przeprowadzania zabiegów lipolizy laserowej w Europie. Kolejną wersją był system 10-watowy, a następnie 18-watowy. Niedawno technologia ta została uzupełniona o systemy laserowe z falami o długościach 1320 nm i 1440 nm oraz krótko-impulsowy laser o długości fali 1320 nm w połączeniu z krótko-impulsowym laserem Nd:YAG o długości fali 1064 nm. Zarówno wybór długości fali, jak i sposób dostarczania energii laserowej do tkanki tłuszczowej odgrywają ważną rolę w całkowitej efektywności lasera w odniesieniu do „rozpuszczania” tłuszczów. W kolejnej części omówiono odpowiednie teorie fizyczne, mające zastosowanie przy wyborze najlepszej metody dostarczania energii laserowej.
(more…)
Efekt fotomechaniczny, czy też fotoakustyczny, krótko-impulsowych systemów Nd:YAG przypisano niszczeniu tłuszczów poprzez wywieranie destrukcyjnego wpływu mechanicznego na przyległą tkankę. Uszkodzenie wywołane przez proces kawitacji lub parowania powstaje wskutek czysto mechanicznego wpływu drgań emitowanych podczas gwałtownego tworzenia się lub zapadania pęcherzyków powietrza. Ponieważ jednak tkanka tłuszczowa nie ma sztywnej struktury, a wymagane gęstości energii laserowej są wystarczająco wysokie wyłącznie w bliskim sąsiedztwie końcówki światłowodu, mechanicznemu uszkodzeniu ulegają w większości komórki zlokalizowane w bardzo małym obszarze bezpośrednio przy końcówce.
